Wat Corona achterlaat

Ik hoor de mensen om mij heen praten over Corona. Politici, mensen op social media, de man voor mij bij de kassa… Ondanks dat er weer wat beweging lijkt te komen in ons dagelijks leven, is het nog steeds het meest gebruikte woord, Corona. Ik herken de woorden die in één adem met Corona worden genoemd, de woorden als ‘wennen’, ‘nieuwe balans vinden’ en ook steeds vaker ‘saai’.

De afgelopen weken heb ik regelmatig de tijd gehad om stil te zijn. In die stilte voel ik verdriet op komen. We hebben met elkaar zoveel gesproken over dit virus, het aantal zieken, het aantal sterfgevallen, de maatregelen en de heftigheid ervan… Ik denk aan alle ondernemers die de gevolgen van dit virus nooit zullen vergeten. Ik denk aan de enorme toename van armoede in zoveel landen. Een toename die meer sterfte tot gevolg zal hebben dan dat het Coronavirus straks heeft gedaan. En daar word ik vervolgens weer stil van…

Ik voel de kwetsbaarheid van het leven en tegelijkertijd de kracht. Ik hoor de angst voor de dood en zie tegelijkertijd dat dood onlosmakelijk hoort bij leven. Ik vraag me af of Corona onze visie op leven en dood zal veranderen. Op individueel niveau, maar ook op grotere schaal. Is het vreemd als ik de woorden kwaliteit en kwantiteit er ‘even’ ingooi? We lijken massaal te ‘ontspullen’ in deze tijd. Maar wat doen we met onze kwaliteit van leven? Zet de huidige onrust ons aan het denken over wat belangrijk voor ons is? Over wat jouw pad is of kan zijn? Over volheid van leven?

Ik word stil en ik hoop het… Ik hoop dat deze vragen meer ruimte krijgen. Ik hoop dat dat is wat Corona onder andere achter laat. Niet alleen de angst, maar vooral de honger naar leven. Echt leven. Leven in volheid.

26-05-2020